معنی مایه ور در فرهنگ فارسی عمید

مایه دار، مال دار، سرمایه دار، باشکوه، ارزشمند

معنی مایه ور در لغت نامه دهخدا

مالدار و دولتمند و مایه دار. (ناظم الاطباء). صاحب مایه. که سرمایه دارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :، نوشتند کز روم صد مایه ور، همی باز خرند خویشان به زر.، فردوسی.، به خواهش گرفتند بیچارگان، وزان مایه ور مرد بازارگان.، فردوسی.، منیژه بدو گفت کز کاروان، یکی مایه ور مرد بازارگان.، فردوسی.، یکی مایه ور مالدار ایدر است، که گنجش زگنج تو افزون تراست.، فردوسی.، یکی مایه ور مرد بازارگان، شد از کاروان دوست با پهلوان.، (گرشاسب نامه چ یغمائی ص 220).، پیشه ورانندپاک و هست درایشان، کاهل و بشکول و هست مایه ور ودون.، ناصرخسرو (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).،، محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه:، چنین گفت کاین مایه ور پهلوان، بزرگ است و باداد و روشن روان.، فردوسی.، یکی مایه ور پور اسفندیار، که نوش آذرش خواندی شهریار.، فردوسی.، تویی مایه ور کدخدای سپاه، همی بر تو گردد همه رای شاه.، فردوسی.، چنین مایه ور با گهر شهریار، همی از تو کشتی کند خواستار.، فردوسی.،، باشکوه. مجلل. عالی:، چنان چون ببایست بنواختشان، یکی مایه ور جایگه ساختشان.، فردوسی.، از این مایه ور جای و این فرهی، دل ما نبودی ز دانش تهی.، فردوسی.، چو پیش آمدش نصر بنواختش، یکی مایه ور پایگه ساختش.، فردوسی.، شتاب آمدش تا ببیند که شاه، چه کرد اندر آن مایه ور جایگاه.، فردوسی.،، گرانبها. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :، همان مایه ور تیغ الماس گون، که سلم آب دادش به زهر و به خون.، فردوسی.، بدان مایه ور نامدار افسرش، هم آنگه بیاراست فرخ سرش.، فردوسی.، ببوسید و بر سرش بنهاد تاج، بکرسی شد از مایه ور تخت عاج.، فردوسی

معنی مایه ور در فرهنگ لغت هوشیار

دولتمند و مایه دار و مالدار

معنی مایه ور در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پرمایه، پولدار، ثروتمند، غنی، دارا، پرارزش، پربها، ارزشمند، باارزش، گران بها، باشکوه، پرجلال، شکوهمند، مجلل، بزرگوار، محتشم، گران مایه

معنی مایه ور - جستجوی لغت در جدول جو

مایه ور

فرهنگ فارسی عمید

مایه ور

لغت نامه دهخدا

مایه ور

فرهنگ لغت هوشیار

مایه ور

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مویه گر

نوحه کننده، زاری کننده، برای مثال مویه گر گشته زهرۀ مطرب / بر جهان و جهانیان مویان (انوری - ۷۰۳)

فرهنگ فارسی عمید

نامه ور

نامه بر، آنکه نامه های مردم را از شهری به شهر دیگر می برد، چاپار، چپر، پیک، برید، غلام پست، مأمور پست، اسکدار، قاصد، نامه رسان

فرهنگ فارسی عمید

سایه رو

در سایه رونده، کنایه از شب رو، کنایه از شب زنده دار

فرهنگ فارسی عمید

مایه دار

سرمایه دار، مال دار، آنکه مایه و بضاعتی دارد

فرهنگ فارسی عمید

سایه وار

سایه مانند مانند سایه، همچون سایه

فرهنگ فارسی عمید

خایه زر

گلولۀ زر
کنایه از آفتاب، گیتی پرور، چتر نور، طاس زر، چراغ روز، طرف دار انجم، طاووس مشرق خرام، اسطرلاب چهارم، سپر آتشین، چتر زر، چتر روز، چراغ سحر، خایه زرّین، چتر زرّین، طاووس فلک، غزاله، طاووس آتش پر برای مثال در آن گوهرین گنج بن ناپدید / بدی خایۀ زر خدای آفرید (نظامی۵ - ۸۱۴)

گلولۀ زر
کنایه از آفتاب، گیتی پَروَر، چَترِ نور، طاسِ زَر، چِراغِ روز، طَرَف دارِ اَنجُم، طاووسِ مَشرِق خَرام، اُسطُرلاب چَهارُم، سِپَرِ آتَشین، چَترِ زَر، چَترِ روز، چِراغِ سَحَر، خایِه زَرّین، چَترِ زَرّین، طاووسِ فَلَک، غَزالِه، طاووسِ آتَش پَر برای مِثال در آن گوهرین گنجِ بن ناپدید / بدی خایۀ زر خدای آفرید (نظامی۵ - ۸۱۴)

فرهنگ فارسی عمید

پایه ور

بلندمقام، بلندمرتبه، بلندپایه

فرهنگ فارسی عمید

سایه ور

دارای سایه، سایه دار، پرسایه

فرهنگ فارسی عمید

پایه ور

(یَ / یِ وَ)

بلندمرتبه. بلندرتبه. بلندمقام:
که گفتم من این نامۀ پایه ور
نکرد او بدین نامۀ من نظر.
(از هجونامۀ مجعول بنام فردوسی نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مایه شتر

(یَ / یِ شُ تُ)

مانند گاودارو چیزی است که زنان برای فربه شدن خورند. شترمایه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ماهی خور

(ماهْ)

دهی از دهستان میان ولایت است که در بخش حومه وارداک شهرستان مشهد واقع است و 194 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

ماهی شور

نام یکی از پیامبران صاحب شریعت کفرۀ هند است، گویند او را کسی نزاییده و هرگز نمیرد، زن و فرزند دارد، وجود او از سه جسم است: از آفتاب و ماه و آتش، و تابعان او رقص و سماع بسیار کنند، (برهان) (آنندراج)، مخفی نماند که ماهی شور در اصل سانسکریت مهیشور است که مدبر یکی از طبایع ثلاثۀ هندی باشد، اول ’ست گن’ یعنی قوه محصلۀ صلاح و کمال، دوم ’زجوگن’ یعنی قوه محصلۀ تلون و ملال، سوم ’تموگن’ یعنی قوه محصلۀ فساد و ضلال و مهیشور مجسم به این قوه است ... (حاشیۀ برهان چ هند)، مصحف مهیشور است، سانسکریت، مهسوره (لغهً به معنی سرور بزرگ، سلطان، رئیس) نام خدایان متعدد هندوان مخصوصاً شیوا و کریشنا، (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

ماهیخور

(خَ گُ)

رجوع به ماهیخوار شود

لغت نامه دهخدا

سایه رو

(زَ)

کنایه از شب زنده دار. (برهان) (آنندراج). شب زنده دار. (شرفنامه) ، کنایه از دزد و عیار و شب رو. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سایه کر

(یَ کَ)

دهی است از دهستان کلیائی بخش سنقر کلیائی شهرستان کرمانشاه واقع در 32 هزارگزی شمال باختری سنقر و 3 هزارگزی هفت آشیان دامنه. سردسیر. دارای 270 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه و رود کریجه تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوب، توتون. شغل اهالی زراعت، قالیچه، جاجیم، پلاس بافی. تابستان از هفت آشیان اتومبیل می توان برد. در دو محل بفاصله دو هزارگزی واقع به علیا و سفلی مشهور و سکنۀ علیا 215 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

چاره ور

(رَ / رِ وَ)

صاحب تدبیر. مدبر، معالج. علاج کننده

لغت نامه دهخدا

خایه زر

(یَ / یِ یِ زَ)

کنایه از آفتاب. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، گلولۀ زر. (آنندراج) :
در آن گوهرین گنج بن ناپدید
بدی خایۀ زر خدای آفرید
زمانه دگر گونه آیین نهاد
شد آن مرغ کو خایه زرین نهاد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خایه گر

(یَ / یِگَ)

بسیار خایه کننده. بیوض. (زمخشری)

لغت نامه دهخدا

مایه شب

(یَ / یِ یِ شَ)

کنایه از سیاهی و تاریکی شب باشد. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سایه ور

(یَ / یِ وَ)

سایه دار و هر چیز که سایه دهد. (ناظم الاطباء). دارای سایه. پرسایه:
باغ تو پر درخت سایه ور است
از پی خویشتن یکی بگزین.
فرخی.
جناب سایه ورش را همیشه باد ملازم
کز این جناب معظم رسی بغایت مقصد.
شمس طبسی.
بسی پای دار ای درخت هنر
که هم میوه داری و هم سایه ور.
سعدی (بوستان).
پر از میوه و سایه ور چون رزند
نه چون ما سیه کار و ازرق رزند.
سعدی.
در جهان چون او نیامد آفتاب سایه ور
آفتاب سایه ور چون او نیامد در جهان.
سید ذوالفقار شروانی

لغت نامه دهخدا

ماده ور

(دَ وَ)

درد و تهمت بر (؟) بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 162) :
از همه نیکی و خوبی دارد او
ماده ور بر کار خویش ار دارد او (؟).
رودکی (از لغت فرس ایضاً).
چنین است در لغت فرس و صورت درست کلمه و نیز معنی آن بدرستی معلوم نشد

لغت نامه دهخدا